نوشتههای شهید سید مرتضی آوینی پس از شهادت ایشان، ابتدا به صورت پراکنده و محدود توسط «کانون فرهنگی هنری ایثارگران» به چاپ رسید. سپس «نشر ساقی» مجموعهی آثار را در دوازده عنوان چاپ و منتشر کرد و از سال ۱۳۸۹، این مجموعه که اکنون «حقیقت» هم به آن اضافه شده و شامل سیزده عنوان است، اختصاصاْ در «انتشارات واحه» و زیر نظر خانوادهی ایشان چاپ و منتشر شده است.
به استثنای سه کتاب «فتح خون»، «فردایی دیگر» و اولین جلد «آینهی جادو» که شهید آوینی، خود در زمان حیات مقالاتش را انتخاب و تدوین کرد، باقیِ آثار ایشان در واقع جمعآوری مقالاتی پراكنده در نشریات گوناگون است که بنا به تشخیص و سلیقهی ناشرین مختلف دستهبندی و منتشر شده است. اگر خود ایشان هنوز در میان ما بود، شاید این كتابها هرگز منتشر نمیشد یا به شكل دیگری تنظیم میشد. به هرجهت غیر از سه كتاب مورد اشاره، آنچه منتشر شده و میشود «كتاب»های شهید آوینی محسوب نمیشوند، بلكه مجموعه آثار نوشتهشده توسط ایشان به حساب میآیند كه در دورههای مختلف زمانی و به منظور چاپ در مطبوعات در همان ایام و روزگار تدارك دیده شده بودند و نه به منظور تبدیل به یك كتاب كه اثر ماندگارتری است. این نكتهای است كه بهتر است خوانندهی محترم این كتابها از ابتدا در نظر بگیرد و توجه داشته باشد كه با كتابهایی «گردآوریشده» مواجه است، نه كتابهایی «تألیفی» به معنای متعارف.
این کتاب روایت قیام حسینی است که با هجرت آن حضرت از مدینه به مکه آغاز میشود و فصول آن مطابق با وقایع دههی اول محرم سال ۶۱ هجری قمری تنظیم شده است. کتاب یک وقایعنگاری صرف نیست و از شرح ظاهر وقایع راهی به باطن آنها میگشاید.
نویسنده مقالات این کتاب را از میان مقالات متعددی که بین سالهای ۷۱-۱۳۶۸ نوشته، انتخاب کرده است. شأن مقالات یرگزیدهی نگارنده جهت چاپ در کتاب و نیز نحوهی تقسیمبندی و ترکیب آنها، خود میتواند موضوع بحث مستقلی باشد.
پخش فیلمهای مستند «روایت فتح» از تلویزیون در فروردین سال ۱۳۶۵ آغاز شد و تقریباً بدون وقفه تا پایان جنگ درسال ۱۳۶۷ ادامه یافت. در این مدت گروه روایت فتح، پنج مجموعه (نزدیک به هفتاد برنامه) باحضور مؤثر شهید آوینی به عنوان کارگردان، تدوینگر، نویسنده و گویندهی گفتار متن تولید کرد. با اتمام جنگ وقفهای دو سه ساله در کار گروه پیش آمد. اما بار دیگر، در اواخر سال ۱۳۷۰، گروه روایت فتح تشکیل شد و شرایط را برای ساختن مجموعههای جدید فراهم کرد.
نامهای به یک دوست قدیمی در سال ۱۳۶۸ و در شمارهی مرداد ـ شهریور دورهی اول ماهنامهی سوره، در بخش ادبیات به چاپ رسید و سیدمرتضی آوینی نام مستعار طه عطابخش را بهعنوان نویسندهی آن برگزید.
این کتاب حاوی گفتار متن عمدهی مستندهای تلویزیونی -به استثنای مجموعهی «روایت فتح»- است که شهید آوینی در فاصلهی سالهای ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۱ همراه با گروه همکارانش ساخته و یا صرفاً گفتار متن آنها را نوشته است.
هفت قصه از بلوچستان نام یکی از مستندهای تلویزیونی گروه جهاد سازندگی است که شهید آوینی همراه با گروه ساخته و گفتار متن آن را عمدتاً در قالب شعر نو سروده است.
مؤسسه سیدمرتضی آوینی كه با نظارت خانواده ایشان اداره ميشود، با هدف زدودن بار سياسي و پرداختن به ابعاد فرهنگي و هنري تفكر سيدمرتضي آويني شكل گرفته است.